Kia Ora

Perfecte tijdsbesteding; zonnen en blog bijwerken. En er is een hoop bij te werken!! Ben nu alweer anderhalve maand in Nieuw Zeeland en dat betekent dat het einde nu toch wel heel erg dichtbij komt. Maar zo ver is het nog niet....

Mijn eerste dag in Nieuw Zeeland voelde een beetje raar. Gemixte gevoelenskmdat ik graag in Australië had willen blijven, maar ook klaar voor iets heel nieuws. Tijdens mijn vlucht had ik 2 stoelen voor mijzelf (yes!!). Aangezien ik in Australië in het regenwoud en the outback was geweest, moest ik mijn sneakers aangeven. Als dit maar geen problemen oplevert! In de rij had ik al gauw in de gaten dat er veel meer Nederlanders zijn in NZ dan in Australië. Heel raar om een groep mensen te horen die Nederlands spreken na al die maanden (bijna) alleen maar Engels gehoord te hebben! Gelukkig was er geen probleem met mijn sneakers en kon ik ze gelukkig houden. Met een bus naar Auckland gegaan en om heel eerlijk te zijn; Auckland viel niet goed in de smaak. Het was bewolkt en grauw, rond de 18 graden en gewoon weer een andere stad. Totaal iets anders dan Melbourne! Gelukkig leerde ik in het hostel al snel een paar mensen kennen (dank je receptie die mij in de verkeerde kamer plaatste met alle werknemers)! Al snel kwamen ze erachter dat dit niet klopte, dus snel van kamer veranderd.

De volgende ochtend wakker geworden met goed nieuws van Kilroy; het wijzigen van mijn vliegticket was gelukt. Gelijk mijn tour naar Fiji geboekt eneen paar aactiviteiten voor in Nieuw Zeeland. Daarna Auckland wezen verkennen. Ik weet niet precies hoe ver ik gelopen heb en waar ik uiteindelijk beland was, maar een goede wandeling was het wel. De dag erna was er een kroegentocht waar ik samen met een Duits meisje uit mijn kamer naartoe bwn gegaan. Superleuke avond gehad waar wij ook gelijk wat locals hebben ontmoet. Na een kort nachtje ben ik de volgende dag de andere kant van Auckland op gaan zoeken. Na het ziekenhuis gevonden te hebben (altijd handig) vond ik een groot park. Hier heerlijk in het zonnetje in slaap gevallen, totdat er 5 politieauto's aankwamen met sirenes. Niet ver van mij vandaan was er blijkbaar een gevecht geweest. Na wat arrestaties was het rumoer weg. In de avond nog wat zitten kletsen met kamergenoten en redelijk op tijd naar bed gegaan, want de volgende dag zou ik beginnen met mijn rondreis door Nieuw Zeeland met Stray!!

Na die dagen in Auckland had ik superveel zin om aan mijn rondreis te beginnen. In de bus kwam ik Kirsty weer tegen. Nog even een paar dagen samen reizen voordat zij weer terug naar huis gaat. Op onze eerste dag zijn wij naar Hahei gereden en hier hebben wij Hot Water Beach bezocht. Dit is een strand waar je gaten kan maken in het zand en waar het ondergrondse water warm (bloedheet) is. Heerlijk hier relaxt in onze eigen hotpool. Daarna hebben wij een wandeling gemaakt met een paar andere uit onze bus. Deze wandeling was waanzinnig mooi. Het ging langs kleine baaitjes en rotsen en met een goed uitzicht op eilandjes en de oceaan. Het eindpunt was Cathedral Cove, waar wij gezwommen hebben naar een grot. In de grot bleek een geheim strandje te zitten. Goede ontdekking! Terug op de camping hadden wij een groepsbarbecue om de groep wat beter te leren kennen. Dit resulteerde al gauw in verschillende kaartspelletjes, waaronder 'ezelen' (wat voornamelijk in de smaak viel bij de Britten). Perfecte eerste dag van mijn rondreis met Stray!

De volgende dag op weg gegaan naar Raglan. Dit plaatsje is blijkbaar een goede surfplek. Helaas voor alle mensen in mijn bus die dit graag wilde doen, want onderweg kregen wij een lekke band. Gestrand, in the middle of nowhere en geen mobiel netwerk. Possum (de chauffeur) moest hierdoor naar de dichtstbijzijnde boerderij lopen om iemand te kunnen bellen. Na anderhalf uur kwam dan eindelijk iemand om onze band te verwisselen. Gered!! Geen kaartspellen meer op de weg. Helaas pindakaas, maar zij had de airco aangelaten, waardoor de accu leeg was. Na in totaal 3 uur gewacht te hebben, konden wij onze weg vervolgen naar Raglan. Aangezien wij hier vrij laat waren, snel wat gegeten en het dorpje ingetrokken. Wij hadden namelijk gehoord dat er een sunday session was. Hier wat gedronken en gedanst met iedereen en uiteindelijk nog even gebruik gemaakt van de plaatselijke speeltuin. Na regen komt zonneschijn!!

De volgende dag stonden de Waitomo Caves op de planning. Ik zou hier de TumuTumu Toobing doen. Na onze sexy wetsuits aangetrokken te hebben, waren wij klaar om de grotten in te gaan. I love things like this! Lekker wezen klimmen en klauteren door de grotten heen en af en toe een stukje wezen tuben. En zo veel glowworms gezien. Dit voelde een beetje als de Droomvlucht in de Efteling (het stukje waar de lichtjes aan het plafond hangen). Na een paar uur hadden wij de uitgang weer gevonden en konden wij de bus weer in om op weg te gaan naar Mourea, onze eerste culturele stop. Hier zijn wij op de traditionele Maori wijze begroet en ingewijd in de familie. Heel bijzonder om dit mee te maken. Hierna hebben wij traditionele Maori dansen gezien, waaronder de haka (joepie!!!). Deze hebben de jongens later geleerd en wij, de meiden, leerden een dans met balletjes aan touwtjes (poy??). Na het eten nog wat Maori tradities en verhalen gehoord en daarna geslapen in een Maori meeting house. Speciaal om dit mee te maken. Ik hou van deze cultuur en dat iedereen hier zo trots op is!

Volgende stop: Rotorua. Dit is de eerste plek waar ik van de bus afstap, omdat ik meerdere activiteiten geboekt heb. Op de eerste dag in Rotorua ben ik naar Wai-O-Tapu geweest. Dit is een plek waar veel kraters zijn en verschillende soorten meren. Daarna ben ik naar Hobbiton geweest. Verrassing was dat een hoop andere van de bus ook deze middag hiernaartoe gingen. Wel zo gezellig. Na een superlange busreis, waar de chauffeur vergat sommige mensen op te halen, kwamen wij dan eindelijk aan op de filmset. Zo grappig om te zien en zeker de verhalen achter de set te horen. Niets is zoals het lijkt in de film! Hierna met z'n allen wezen koken, althans, sommige hebben gekookt. Kirsty en ik verbleven in een ander hostel en mochten dus de keuken niet in. Hoe vervelend, nu werd er voor ons gekookt!

De volgende ochtend met dezelfde groep wezen wild water raften. Ik wilde deze graag doen, omdat zij hier een 7 meter hoge waterval hebben. Ik was zooo bang om eruit te vallen bij deze waterval, maar gelukkig gebeurde dit niet. Ik blijf raften leuk vinden en deze was zeker een van de beste die ik gedaan heb. Na deze eneverende ochtend weer de Straybus ingestapt voor culturele avond nummer 2: Lake Aniwhenua. Ik heb hier een kookles genomen en fried bread gemaakt. Dit was een waar geluksmomentje die ik heb gedeels met alle aanwezige Nederlanders. Dit smaakte net zoals oliebollen. Jammie en gelijk het recept meegenomen, want deze is veel makkelijker! Het avondeten was op traditionele wijze bereid vlees. Zij maken dit ondergronds. Heel smakelijk! Na her avondeten vertelde de eigenares dat zij zich inzette voor de lokale bevolking en hun cultuur in stand wilde houden. Zij vertelde dat er een hoop kinderen en ouderen waren die geen eten hadden, dus hebben met een groepje alle resten verdeeld in doosjes, zpdat dit de volgende dag naar hun gebracht kon worden. Goede daad verricht :)!

Onderweg naar de volgende bestemming zijn wij gestopt in Taupo. Het weer was te slecht om te skydiven, dus Kirsty besloot de bungeejump te doen. Ik was al bang toen ik stond toe te kijken. Niks voor mij (denk ik). Hierna doorgereden naar Blue Duck Station. Dit ligt echt in de middle of no where, maar op een schitterende locatie tussen de bergen. In de middag een wandeling gemaakt naar een waterval met 2 jongens (Tom en Michael).

Tijd voor de Tongariro Alpine Crossing!! Een wandeling van 19.4 km over Mount Doom! Vol goede moed begonnen, al was ik superziek, twijfelde ik na 5 km al of dit wel zo'n goede keuze was om te doen. Maar ik moet dit uitlopen! Ik wil de uitzichten zien en dit was iets wat hoog op mijn verlanglijste stond. Samen met Kirsty en Mike (Amerikaan die wij ergens onderweg weer tegenkwamen) deze wandeling uitgelopen. Ik ben zo blij dat ik heb doorgezet. Het uitzicht was waanzinnig. De mooiste (en zwaarste) wandeling die ik ooit gedaan heb. En de borden liegen, het is niet 19.4 km meer, maar 23.2 km. In het hostel moest ik het alleen bezuren dat ik het gedaan had. Ik werd nog zieker dan ik al was en begon helemaal te shaken. Na even op bed gelegen te hebben en een goede maaltijd binnen gekregen te hebben, voelde ik mij gelukkig al weer iets beter. Dit id een dag die ik zeker niet vergeet!

Aan alle leuke dingen komen een eind; nu moest ik dan echt afscheid nemen can Kirsty. Zij ging weer terug naar Auckland voor haar vlucht naar huis en ik zou verder gaan naar Wellington. Heb echt een superleuke tijd met haat gehad en vind zeker jammer dat ze niet mee kon naar het Zuidereiland. Gelukkig zitten er nog zo veel andere leuke mensen op de bus. Zijn echt een familie aan het worden. Niemand wil afstappen want iedereen wilt met elkaar verder reizen. Tijdens onze busreis naar Wellington zijn wij gestopt in een klekn plaatsje voor een gumboot throwing competitie. Geheel onverwachts was ik de beste van alle meiden (korfbal heeft zo zijn voordelen). Die avond zijn wij met z'n allen wezen stappen in Wellington. Dit was zeker een geslaagde avond!

Het fijne van langer op een plaats blijven is dat je kan uitslapen en je de toerist kan uithangen. Samen met een paar andere in de middag een cable car genomen en via de botanische tuinen teruggelopen. De volgende dag heb ik het Te Papa Museum bezocht. Dit is een van de beste museums op de wereld, dus was wel benieuwd. En ik moet eerlijk zijn, dit was best een goed en leuk museum. Heel interactief! Ik weet nu hoe het voelt om in een hiis te zitten terwijl er een aardbeving is. Iets wat ik niet wil meemaken terwijl ik hier in NZ ben.

Zuidereiland, here I come! Hiervoor moest ik een 3,5 uur durende ferry nemen, maar ik heb bijna al die tijd geslapen. Aangekomen op het Zuidereiland vond ik een Nederlandse bakkerij. Wij Nederlanders zijn echt overal. Hierna de bus ingestapt om richting Abel Tasman National Park te gaan. Hier kijk ik al vanaf het begin naar uit en ik ben heel blij dat het weer gked is (zonnig en rond de 25 graden). Aangekomen in het hostel werd ik nog blijer: een normaal bed. Geen stapelbed voor de komende 3 nachten. HEMELS!! Aangezien het weer zo goed was, had ik samen met Tom en Anya een Sail&Walk tour voor de volgende dag geboekt. Tijdens de cruise zijn wij gestopt bij Split Apple Rock en hebben wij zeehonden gezien. Rond lunchtijd aangekomen bij een strandje waar wij eerst nog even een tijdje gelegen hebben voordat wij aan de 12.4 km lange wandeling zouden beginnen. Ik kwam er al snel achter dat deze wandeling op flipflops niet zo heel slim idee was en dat ik nog dommer ben dan een ezel, want ik stootte wel 10x met xezelfde teen tegen rotsen en boomwortels. Geen wonder dat deze teen na deze wandeling een iets andere richting op stond dan alle andere. Ook seze wandeling was geen straf om te lopen met allemaal kleine baaitjes en strandjes. Terug bij het hostel zijn wij wat gaan eten bij The Fat Tui. Veel mensen zeggen dat dit se beste hamburgers zijn van Nieuw Zeeland. Een ding weet ik zeker; enorm zijn ze wel! De volgende dag samen met Anya een day off genomen en heerlijk genoten van de zon. Het leven van een backpacker is zo slecht nog niet ;)!

Een hoop nieuwe mensen in de bus, dus zijn wij eerst gaan speeddaten. Al kende ik al veel mensen, het is altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Onderweg weer zeehonden gezien en even een klein kind geweest met Anya, Fione en Tineke (2 superleuke Nederlandse meiden) door radslagen op het strand te doen. Gelijk weer even gerekt en gestrekt. Ben zo blij dat ik mensen tegenkom die soms net ik een malloot zijn! Hierna doorgereden naar Pancake Rocks. Aangevallen door zandvliegen. Haat aan deze insecten. Zij bijten je echt overal!! Iedereen zat deze avond verdeeld over verschillende huizen op verschillende plaatsen. In mijn huisje hebben wij de zonsondergang bekeken op het strand en daarna Monopoly gespeeld. De nieuwe versie (met creditcards) is zeker niet zo leuk als het origineel.

De volgende dag doorgereden naar Franz Josef. In het hostel zijn wij de hot tub ingedoken en daarna hebben wij aangeschoven bij het pizzafeest. Het meest grappige diner wat ik ooit gehad heb, want iedereen was bezig met het moordspel. In de bus moest iedereen een object opschrijven en de chauffeur schreef er een naam bij. Uiteindelijk moest iedereen een papiertje trekken uit een hoed. Met dit object moest je die persoon vermoorden. Hij/zij moest dat object alleen wel beethouden. Sommige objecten waren makkelijk (bv. Glas wijn), maar andere waren waanzinnig moeilijk. En laat ik nou net mazzel hebben (NOT). Ik moest een jongen vermoorden met een zwangerschapstest!! Na het eten hebben wij een klein feestje gebouwd met se mensen van de bus. De volgende dag heb ik de Ice Explorer gedaan. Dit is een wandeling op de gletsjer en je wordt daar naartoe gebracht met een helikopter. Hoe gaaf!?!?! Om heel eerlijk te zijn was ik meer benieuwd naar de helikopter vlucht dan naar de wandeling, maar uiteindelijk was dit beide echt supergaaf. Na 3 uur rondgelopen te hebben op de gletsjer moesten wij helaas weer terug. Supergave activiteit!! Hierna naar de hot water pools gegaan om te relaxen. In de avond was er in het hostel een beach party. Een hoop andere backpackersbussen waren er ook, dus een goede avond gegarandeers. Hier kwam ik mensen tegen die ik in Auckland had ontmoet. Beste avond tot nu toe!!

Na amper 3 uur geslapen te hebben, stond de volgende busreis al weer op de planning. Tijdens de lunch is het mij dan eindelijk gelukt om mijn slachtoffer te vermoorden. Geen idee dat backpackers ook zwangerschapstesten meenemen op reis, maar daar ben ik nu heel danlbaar voor. Sorry Wouter! De rest van de busreis was mooi. Veel bergen en superblauwe meren. Begin Nieuw Zeeland steeds mooier te vinden. In Wanaka aangekomen heerlijk genoten van het weer aan het meer en de zonsondergang bekeken. Met Queenstown als volgende stop en de korte nacht van de nacht ervoor, ben ik vroeg mijn bedje ingedoken.

QUEENSTOWN!! De plek waar iedereen het over heeft in Nieuw Zeeland. Eerst zijn wij met z'n allen wezen lugen op een berg. Dit is een soort karten. Goed begin van een langere tijd hier. Terug in het hostel hebben wij ons klaargemaakt voor onze eerste avond uit. Kaartspelletjes brengt rare ideeën met zich mee. Uiteindelijk kwam het erop neer dat wij in de bar elke 5 minuten tshirts aan het wisselen waren. De jongens waren alleen vergeten dat zij met z'n tweeën waren en de meiden met meer. Zij eindigde dus in de meest vrouwelijke tops die wij bij ons houden, terwijl wij af en toe een mannenshirt aan hadden. Alweer een geslaagde avond!
De volgende dag de wereldbekende Fergburger op . Wist niet dat hamburgers nog groter konden zijn dan mijn gezicht. Na het eten van deze burger voelde ik mij alsof ik zwanger was van een vijfling. In de avond zijn wij met z'n allen weer uitgeweest. Dit is een avond waarop ik niet al te graag terug kijk. Iemand liet mijn camera op de grond vallen en dit betekende het einde van mijn roze camera :(! Gelukkig heb ik al mijn foto's nog!
De volgende dag was het New Zealand day. Samen met Anya gerelaxed in het park met live muziek op de achtergrond en een heerlijk zonnetje. Kan niet beter! Wij hebben echt mazzel met het weer. Een local vertelde mij dat dit de eerste week was met goed weer. Net op tijd dus :)!
Het enige nadeel van Queenstown is, is dat dit een plek is waar ik een hoop mensen gedag moet zeggen. Niet iedereen kan zo lang blijven als ik kan en daarna kom ik ze niet meer tegen.
De rest van de week lekker genoten van het superlekkere weer en goed gezelschap. Ergens in deze week was het de verjaardag van Anya en hoe kan je dit beter vieren dan met een Canyon Swing? Dit is echt een waanzinnige ervaring. De reden dat ik geen bungeejump wilde doen was dat ik dan zelf moest springen en dat hoeft niet bij de Canyon Swing. Althans, mij dwongen ze om zelf te springen. Dit zou meer voldoening geven. Ik koos ervolr om achterwaarts te springen. Voor de sprong moesten er foto's gemaakt worden waar je met je hielen al over het randje van de platform staat en waar je achteroverleunt (met de enige houvast een pols van de instructeur). Meest enge moment ever! Mijn benen waren echt gigantisch aan het trillen en heb echt tegen mijn tranen moeten vechten. Op het moment dat hij wilde dat ik zou springen, durfde ik niet. Hij begon een gesprek met mij (waar ik totaal niet naar luisterde) en halverwege dat gesprek besloot ik te springen. Totaal onverwachts voor hem en hij hield mij nog beet. Ik heb hem behoorlijk laten schrikken! Maar die sprong was zoooll gaaf!! Ik wilde gelijk nog een keer en dat deed ik ook. De tweedd keer deed ik de gimp boys goes to hollywood. Dit is er een dat je niet zelf hoeft te springen, maar wel een van de engste die ze hebben. Bij deze hing ik met mijn gezicht richting de canyon met mijn voeten omhoog en rond een kabel. Zij laten je los en dat is voor hun het perfecte moment om met je hoofd te rotzooien. Elke keer dat ze aftelde, lieten zij mij niet los, maar sloegen ze alleen tegen het touw. Na een paar keer lieten zij mij dan eindelijk gaan. Supergaaf!! Ik zou dit een hele dag kunnen doen!!

Paar dagen later ben ik samen met Anya op de bus gestapt voor Milford Sound. Het scheelde niet veel of wij hadden ons verslapen! Allemaal weer onbekende mensen in de bus. Gelukkig hadden wij een superleuke cauffeur: Splash! Wij waren Queenstown nog niet uit of wij stonden al in een file. Niet een normale zoals thuis, maar een die ik nooit zal vergeten. Er liepen namelijk honderden schapen op de weg! Dit kan alleen maar in Nieuw Zeeland gebeuren! Bij Milford Sound heb ik een cruise gemaakt. Gelukkig ging de bewolking net weg en kwam het zonnetje door. Dit maakt alles een stuk mooier! Milford Sound was schitterend! Wij verbleven deze nacht in een oud werknemerskamp waar de elektriciteit uitgaat om 10 uur in de avond. Er was hier niks anders te doen dan een spelletje Triviant. Ik vind de Nederlandse versie al lastig, laat staan de Australische/Nieuw Zeelandse. Het lukte dan ook niet om een winnaar aan te wijzen voor de elektriciteit uit ciel.
De volgende dag hebben wij mensen bij een ferry afgezet voor Stewart Island en daarna zijn wij doorgegaan naar Invercargill. Er was hier werkelijk niks. Een heerlijke dag en avond om dus even energie op te bouwem voor de komende dagen in Queenstown!
Voordat wij teruggingen naar Queenstown, hebben wij nog een bezoekje gebracht aan de Catlins en The Bluff. Dit is het verste punt van huis in mijn reis (ruim 18.000 km). Bizar! In de bus terug naar Queenstown een paar drankspelletjes gespeeld zodat wij bij terugkomst gelijk uit konden gaan.
Hoe kan je Valentijnsdag beter doorbrengen dan aan een meer met een zonnetje en goed gezelschap? Beste Valentijnsdag ooit! Genoten van onze laatste Fergburger en zeker genoten van onze laatste avond uit in Queenstown. Een avond om nooit te vergeten!!

Na ruim een week wordt het dan echt tijd dat ik Queenstown ga verlaten en weer richting het noorden ga. Goodbye Queenstown, ik kom zeker een keer terug! Mount Cook, I hope you're good. Zeker weten! Waande mij even weer in Canada. Een berg met een sneeuwtop, zoals een berg moet zijn. Hier een wandeling gemaakt en in de avond met een paar Australische studenten naar de Olympische Spelen gekeken.

In Rangitata aangekomen schrok ik van mijn stapelbed. Niet een normale, nee, een van drie hoog. Driemaal raden welk bed van mij is? Yes, de bovenste! Hopen dat ik die nacht niet naar de wc moet. In de middag wat spelletjes gespeeld met paar mensen en de chauffeur. In de avond een tafeltennistoernooi gehouden wat eindigde in het intapen van een jongen. Alles kan hier gebeuren!

Een dag waar ik niet naar uit kijk: na een paar gezellige weken met Fione en Tineke zou ik nu dan echt afscheid moeten nemen van hun. Zij hebben een vlucht vanaf Christchurch en stappen dus uit de bus. Dit afscheid deed mij beseffen dat het einde steeds dichterbij komt. Hierna doorgereden naar Kaikoura waar ik mij had opgegeven voor een kreeft&wijnproeven. De wijn vloeide rijkelijk en ik weet nu hoe ik een kreeft moet openen. Waanzinnog avond, want toen wij terug waren in het hostel heb ik samen met Niels (een Nederlandse jongen) de auto van de manager van het hostel ingepakt met wc papier (lukte helaas niet met de Straybus) en samen met Anya het matras van de chauffeur verstopt in zijn badkamer. Moesten een paar keer door het raam klimmen, maar uiteindelijk lukte het allemaal aardig.

De volgende morgen moest ik om 5 uur bij mijn laatste activiteit zijn: dolfijn zwemmen♥! Dit was zoooo ontzettend gaaf!! Ik heb gezwommen met 200-300 dolfijnen. Iets om never nooit te vergeten! Vanaf het moment dat ik die dolfijnen zag, was ik betoverd. Het meest coole moment was toen een dolfijn bij mij in de buurt bleef. Zij hadden mij geust in dat water mogen achterlaten! Helaas komt aan alles een eind dus ook aan dit. Hierna op de bus gestapt om weer richtinf de ferry te gaan. Terug naar het Noordereiland.Op de ferry kwam ik erachter dat mijn ttelefoon niet meer wolde opladen, dus dat heb ik moeten laten maken in Wellington. Aangekomen in Wellington bleek dat de bus een lege accu had en dat wij dus moesten wachten op taxi's om ons naar het hostel te brengen. Iedereen was zo ongeduldig dat ik samen met Anya en Niels besloot om de laatste te nemen. In de avond een afscheidsdrankje gedaan met Splash en zijn broertje en weer een paar mensen van de bus ontmoet.
De volgende dag moesten wij van hostel wisselen. Geen probleem, behlave als je erachter komt dat je nieuwe kamer bedbugs heeft. Heb al mijn spullen moeten wassen en had tot 23.00 uur geen kamer. Die nacht heb ik helaas in die kamer moeten slapen (al waren er nieuwe matrassen e.d., maar het idee maakt je al kriebelig). De volgende morgen kon ik gelukkig van kamer wisselen en uiteindelijk kreeg ik zelfs geld terug van het hostel. Dat was best netjes! De rest van de dagen heb ik rustig aan gedaan in Wellington en nog een skypedate gehad met mams, zus, enora, tante en oom uit Vancouver. Apart om hun allemaal bij elkaar te zien terwijl ik ergens anders ben. Een van de eerste momente dat ik echt een beetje heimwee kreeg! Tijdens mijn laatste avond in Wellington zou de opening plaatsvinden van het "Welcome to New Zealand Festival". Ik had al repetities gezien en die waren al gaaf. Rond de 100 kinderen stonden achter de drums terwijl zij begeleid werden door een percussiegroep, een groep kinderen uit de Cook Islands en de Nieuw Zeelandse band Kora. Zoiets moeten wij ook in Nederland krijgen!

De volgende dag stond een 10 uur durende busreis vam Wellington naar Auckland op de planning. Heel saai en heel hobbelig. Blij dat ik uiteindelijk in Auckland aankwam. Die avond een drankje gedaan met Anya en Tineke en later schoven ook Tom en Derk aan. Superleuke avond gehad en een hoop verschillende uitgaansgelegenheden gezien in Auckland. Thanks Tom, altijd handig om dit te doen met iemand die hier al een tijd woont en werkt als een barman. De volgende dag moesten Anya en ik alleen wel even op zoek naar de bars waar wij geweest waren, want de weg naar die bars konden wij ons niet meer herinneren.
In Auckland ben ik nog een dag naar Mission Bay geweest en heerlijk gezeten op het strand daar met Anya en Michael en Steve (2 Britse jongens die wij ontmoet hadden in Queenstown en onze bagage hadden gedragen naar een ander hostel). Die avond met hun naar the Irish pub geweest waar een livebandje speelde. De volgende dag hebben wij hun uitgezwaaid en zijn wij naar Albert Park geweest.

Voordat ik naar The Bay of Island vertrok heb ik afscheid moeten nemen van Anya. De laatste maand zijn wij bijna onafscheidelijk geweest. Ik geloof echt dat zijn mijn Engelse zusje is en ik weet zeker dat ik haar nog ga zien.

Ik zit nu op the Bay of Islands waar ik mijn laatste dagen in Nieuw Zeeland blijf. Deze dagen zullen bestaan uit het genieten van het weer en kleurtje bijwerken. Zondag ga ik terug naar Auckland waar ik blijf voor 1 nacht. Maandag vlieg ik naar Fiji. Dat betekent mijn laatste week en dan ben ik weer terug in Nederland. En om heel eerlijk te zijn, hoe dichterbij mijn vlucht naar huis komt, hoe meer zin ik erin krijg om weer thuis te zijn!